Over de kunstenares
Jeanette leerde muziek maken en tekenen vanaf het moment dat ze leerde lopen. Haar kunst en muziek waren altijd al een manier om het leven wat “leefbaarder” te maken dan het was. Echter kreeg Jeanette pas tijd om echt te leren schilderen na een ongeluk in september 2007 dat haar leven op dat moment drastisch veranderde. Van een druk leven buiten de deur kwam zij, onderweg naar huis, op haar snorfiets, onderschept door een opgevoerde scooter, op een brancard in de ambulance en even later op de operatietafel in het ziekenhuis terecht. Verschillende botbreuken zorgden ervoor dat haar linkerarm in het gips zat en haar linker scheenbeen met een paar grote dikke schroeven terug op zijn plek onder haar knie moest worden geschroefd. Vanaf dat moment zat Jeanette in een rolstoel en kon alleen haar rechterarm nog maar gebruiken. De eerste drie dagen was ze boos en wanhopig en maakte ze ruzie met dokters die onverwachts aan haar bed stonden als ze net haar open ogen deed en vervolgens ook nog durfden te zeggen dat het nooit meer helemaal goed zou komen. De vierde dag liet ze een vriendin schilderspullen brengen. Een ezel, doeken, acrylverf en kwasten, en vanaf dat moment werd de ziekenhuiskamer opgefleurd. De verpleegsters kwamen ‘s nachts kijken waarom het licht nog brandde en zagen Jeanette dan schilderen. Dan werd er gezellig gekletst en aangeboden om te exposeren in het ziekenhuis. Jeanette klom met een goede arm en een goed been van het bed in de rolstoel en weer terug, nadat ze met een hand de kwasten zat af te wassen in de wasbak, en op naar de volgende laag. Autodidact. De revalidatieperiode duurde precies een jaar. Drie keer werd zij geopereerd in dat jaar. Alle schroeven gingen er weer uit en Jeanette liep in 2009 700 kilometer met een rugzak door Spanje, dat had ze in het ziekenhuis besloten nadat ze een boek kreeg over de “Camino de Santiago”. De fysiotherapeut die vlak voor de grote wandeling de behandeling afrondde, noemde het herstel van Jeanette’s TibiaPlateauFractuur een “Wonderbaarlijke genezing”. Jeanette noemt het zelf een combinatie van Mindpower, gezond leven en koppigheid. Het grote voordeel dat zij uit deze nachtmerrie heeft gehaald is dat zij altijd is blijven schilderen.
Miss Neon gebruikt verschillende lagen verf. Gewone standaard acrylverf maar ook fluorescerende tinten en “Glow in the dark” verf.
Haar schilderijen zien er dus vaak anders uit in het daglicht / in het donker / verlicht door blacklights.
De naam “Miss Neon” is bedacht door een schilder vriendin waar Jeanette tijdens de lockdown periodes samen mee schilderde. Ook de dochters schilderden mee.
De hele woonkamer van Jeanette werd toen en wordt nu nog steeds regelmatig omgebouwd tot een schilder cafe waar zij het liefst de hele dag en nacht schildert met fijne muziek op de achtergrond. Indianennaam : “Danst met de kwast”.
Miss Neon schildert met acrylverf op doek (van de kleinste maat tot het grootste huidige schilderij van 140 bij 200 centimeter) , muren, houten meubels en haar eigen auto.
Jeanette is recent begonnen met een eigen bedrijfje, H’ArtSnaar, om vanuit ervaringsdeskundigheid kunstzinnige en muziektherapie aan te bieden aan thuiszitters en schoolverlaters, dit om deze kinderen en jongeren te stimuleren om vanuit zelfliefde en zelfcompassie in hun eigen kracht te gaan staan en te gaan doen wat ze weer gelukkig kan gaan maken en weer in zichzelf kan gaan laten geloven na alle jarenlange vaak zeer negatieve boodschappen die zij vanuit het onderwijssysteem over zich heen hebben gekregen. Meer informatie op www.hartsnaar.info